Heerlijk vroeg opstaan en de rust en stilte in het huis te voelen.

Marc nog in diepe slaap en Yoep de hond kijkt eventjes op en legt met een diepe zucht zijn kop weer neer.

Yoep houdt me met een oog scherp in de gaten want stel dat het vrouwtje iets gaat doen wat voor mij bedoeld is dan ben ik op mijn qui vieve maar tot die tijd blijf ik rustig afwachten.

Wat een heerlijk hondje is het toch en elke keer als ik naar hem kijk betrap ik me erop dat er een glimlach op mijn mond verschijnt.

De afgelopen maanden betrap ik mezelf erop dat ik steeds vroeger wakker ben.

Ik denk dan even wakker liggend, “Jeetje, Annuska blijf nog even liggen het is wel heel vroeg nog!”  Maar na me nog twee keer omgedraaid te hebben, bedenk ik wat voor leuke dingen ik allemaal beneden kan gaan doen en sta ik ineens ook langs ons bed.

Zoveel energie gaat er door mijn lijf, bijzonder, om het bewust te mogen ervaren.

De dag begint eerst met een paar koppen koffie, 2 glazen lauw water en dan is er altijd wel wat te doen:

De boekhouding, blogs schrijven, cursussen uitwerken of zoals ik in de zomer gedaan heb een flink stukje fietsen met 3 bruggen op mijn route inbouwend.

Stukje muziek of een luisterboek van Michael Pilarczyk – Master Your Mindset en dan met de opkomende zon, wat kan ik daar intens van genieten.

Maar goed, het is om 5.00 rondfietsen zelfs mij iets te gortig, want kijkend naar buiten heeft het vannacht een paar graden gevroren.

Vandaag gaan de woorden van een goede vriendin niet uit mijn hoofd.

De woorden wat mooi om te horen waar je allemaal mee bezig bent, grote plannen maar waarom; Doe je niet zelf schrijven?

Je hebt de afgelopen jaren hele mooie woorden gedeeld op Facebook en dat zijn woorden vanuit jouw gevoel.

Mijn antwoord is, dat kan ik niet mijn eigen verhaal opschrijven ik ben geen schrijver.

Ieder zijn vak is mijn antwoord en dan mijn dyslexie?  

Hoezo? Kijken Syl en Netty mij verbaast aan.

Ze geven een feedback die mij wel aan het denken zetten.

Je bent even sterk als jou verhaal dus kan je het als geen ander zelf het best verwoorden.

Oké er zal grammaticaal overheen gekeken moeten worden maar verder kan je dat heel goed zelf.  Deze woorden gaan al een paar weken niet meer uit mijn  hoofd.

Ik ben nu 2 maanden met Marcel aan het werken aan een boek en er komt langzaam wat tekst op papier en vind zijn manier van schrijven wel mooi.

Ik vertel en hij noteert kleine zinnen en steekwoorden, dan komt er een mooi stuk tekst uit waarin ik zeer mijn verhaal en woorden herken.

Vol bewondering lees ik de teksten die hij mij stuurt en zo zou ik het nooit kunnen verwoorden of opschrijven.

Ik heb de juiste persoon gevonden om een samenwerking mee aan te gaan.

Een paar keer verontschuldig ik me dat ik maar door blijf razen, maar ik merk dat ik het zo fijn vind dat eindelijk mijn verhaal gehoord gaat worden. 

Marcel zegt geen probleem vind ik wel fijn ik luister graag naar je.

Maar heb ook geen enkel moeite om door de gaan

In de auto naar huis bel ik Marc enthousiast op en voor ik het weet ben ik thuis.

Het lijkt wel of ik niet kan stoppen met praten en realiseer me ook dat ik misschien even gas terug moet nemen om mijn  familieleden niet te overspoelen.

Maar mijn hart maakt een sprongetje.

Yes mijn verhaal mag er zijn mijn verhaal gaat op papier komen en ik kan hier zoveel mensen mee gaan helpen.

Mijn verhaal staat niet op zichzelf en zoveel mensen zoeken herkenning en handvatten maar deze wereld draait niet om mensen helpen.

Nee veelal is de grote wereld om ons heen met geld verdienen bezig over de rug van de ander.

Ik heb gemerkt dat onze gezondheid en welzijn er belabberd er toe is.

Veel mensen  willen helpen; maar zien hier vooral geld in.

Ik doorzie die waanzin, zo doorgaan dan komen we steeds verder van ons welzijn af.

Veel mensen, ooit complete gezinnen komen ongemerkt in de problemen, ze worden gevangen in de droomwereld die hun voorgehouden wordt, en nemen alles klakkeloos aan.

Zeker het afgelopen jaar heb ik de behoefte om mijn bevindingen eens op papier te zetten en mensen ervan bewust te krijgen in wat voor wereld wij leven maar dat we er zeker ook  zelf schuld aan zijn dat ons welzijn hard terug uit holt.

Meer dan de helft van alle Nederlanders zijn te zwaar!

De helft van alle Nederlanders word rond zijn 45^e levensjaar chronisch ziek en als we in dit tempo doorgaan zijn de prognoses dat de generatie van mijn jongens de helft rond zijn 30^e levensjaar al chronisch ziek word.

Dat kan toch niet waar zijn deze cijfers en WIJ doen er niks aan nee we blijven geloven dat pillen ons preventief helpen en overgewicht  alleen via een ziekenhuis kunnen verliezen en we niet meer zonder emotie eten kunnen. 

Bizar vind ik het!

Al ruim 6 jaar mag ik het gedachte goed van de EGA doorgeven in mijn cursussen. Vaak merk ik dat veel mensen niet eens weten wat de basis behoeften zijn en in paniek raken. Als ze horen wat het eigenlijk hoort te zijn.

Zoveel eten en weet je het zeker dat ik zo afval is vaak een gehoorde zin als ik klaar ben met mijn uitleg van de eetwijzer.

Facebook maak ik jaren dankbaar gebruik van om te laten zien hoeveel dat eigenlijk hoort te zijn.

Vol ongeloof word er vaak gereageerd en als de eerste keer de mensen komen wegen dan zijn ze vaak verbaasd dat ze zijn afgevallen.

Ik zeg dan dat hun lichaam eigenlijk een polonaise loopt van vreugde want ze gaan het eigenlijk geven wat het nodig heeft.

Vaak de eerste Eye opener maar vanuit daar is er veel werk aan de winkel.

Zo ik kijk op mijn telefoon en de tijd geeft 6.25 aan.

Yoep eist nu zijn aandacht en ons hondje is toe aan zijn dagelijkse uitlaat ronde.

Het ontbijt roept en ik ga mijn eerste verhaal afsluiten.

De woorden van Syl en Netty zitten weer in mijn hoofd. 

Hoezo doe je dit niet zelf?

Ik heb het nog nooit gedaan maar als zoveel in mijn leven dacht ik toen;

Wat heb ik te verliezen als ik gewoon eens begin met mijn eigen woorden op papier te zetten en ik kijk wel waar het naartoe gaat.

Ik heb niks te verliezen alleen maar heel veel te winnen voor mezelf, mijn gezin en iedereen die geïnteresseerd is in mijn verhaal.

Eerst mijzelf energie geven door een goed ontbijt dat in balans is en lekker een flinke ronde met Yoep.

Daarna gaan we door met wat ik vandaag gestart ben.

Want als ik wat ik nu geschreven heb even kort terug lees ben ik toch trots en op de goede weg.

Een ding is zeker ik ga de komende jaren mensen bewust maken hoe het met ons eetgedrag en denken over afvallen is gesteld. 

Al kan ik maar een heel klein stukje bijdragen, dat mensen weer anders hun gezondheid  gaan benaderen.

Want zeker ben ik het met de woorden van een krantenkop eens :

Ziek worden van suikers maar de oplossing begint thuis.

Veel lees plezier een Hartegroet Annuska