‘Wat trek ik aan vandaag?’ De vraag waarmee elke vrouw haar dag begint, ook ik. Een vraag die me nogal eens gemengde gevoelens bezorgt. Aan variatie in mijn garderobe geen gebrek. Genoeg kleding voor elk seizoen. En alle maten zijn vertegenwoordigd: van maat 38 tot maat ‘XXL’. In mijn hoofd speelt zich een gevecht af. Want diep in mijn hart wil ik altijd iets kleiners aantrekken dan wat mij op dat moment past. Herkenbaar?
“Maar Annuska, als ik naar deze foto van vroeger kijk, zag je er toen ook stralend uit, hoor.” Vleiende woorden die ik regelmatig ontvang van mijn lieve cursisten. Ik begrijp en zie wat zij bedoelen. Tegelijk weet ik dat die brede lach op mijn gezicht destijds veel verdriet moest verbergen. Verdriet en pijn, verpakt onder een ‘dikke’ beschermlaag. Geen haar op mijn hoofd die nog terug wil naar vroeger.
Gevangen of bevrijd?
Het was Bevrijdingsdag, een jaar of tien geleden. Voor mij zal het altijd een onvergetelijke 5 mei blijven. Die ochtend stapte ik op de weegschaal en gebeurde voor mijn ogen waar ik zolang van had gedroomd. De wijzer stond stil bij mijn streefgewicht, en dat gaf me een enorm gevoel van bevrijding. Het was me gelukt! Ein-de-lijk mocht ik de vruchten plukken van mijn inspanning en wilskracht. Die middag in het winkelcentrum flaneerde ik rond alsof alle feestelijkheden speciaal voor mij georganiseerd waren. Ik had niets nodig. Enkel het besef dat de mooiste kleding in maatje 38 mij zou passen, maakte me overgelukkig. De zon scheen, en ik kon de hele wereld aan. Dacht ik. Want het ‘plaatje’ klopte dan wel vanbuiten, maar diep vanbinnen voelde ik de knoop. De Annuska van toen leefde niet haar eigen leven. Zij handelde en gedroeg zich zoals ze dacht dat het hoorde. Daarmee maakte en hield ze anderen tevreden, maar bleef zij zelf zielsongelukkig. De Annuska van vroeger verlangde naar ‘bevrijding’, maar zette zichzelf gevangen. Met veel innerlijke strijd tot gevolg. Eten leek de enige manier om de pijn een beetje draaglijk te maken. Geen wonder dat vroeg of laat de kilo’s eraan vlogen.
Oneindige ontdekkingsreis
De allergrootste maat in confectiekleding-land is 56. Is die te klein, dan rest alleen nog maatwerk. Hoewel eigenhandig kleding naaien mij beroepshalve gemakkelijk afgaat, bezorgde het idee alleen al me bijna een hartverzakking. Toe te moeten geven dat er in geen winkel iets hing wat mij nog paste… Dat leek me zó vernederend! Een waar schrikbeeld, dat in mijn leven niet eenmaal maar driemaal voor mij opdoemde. En steeds opnieuw zette het me ertoe aan om het uiteindelijk niet zover te laten komen. Al scheelde het een haartje. Hoe het telkens de spuigaten uitliep? Daar kan en wil ik geen smoezen voor aanvoeren. Ik werd zwaarder, omdat ik slecht voor mezelf zorgde; punt. Terugkijkend zie ik glashelder hoe ik mezelf voor het lapje hield. Te veel en ongezond eten was behalve een ‘slechte gewoonte’ een uiting van een dieperliggend probleem. Niet alleen in de supermarkt, maar in vrijwel mijn hele leven maakte ik ‘ongezonde’ keuzes. Ik cijferde mezelf weg en deed mezelf tekort. Het ombuigen van dat diep ingesleten patroon heeft bloed, zweet en tranen gekost. Het was – nee – ís de moeite dubbel en dwars waard. Want de reis van jezelf ‘ont-dekken’ stopt nooit. Ik ben puur Annuska. Wie ben jij in jouw pure hoedanigheid, in jouw pure zijn? Je weet het, echte schoonheid zit vanbinnen.
Blijf genieten!
Van het dagelijks nieuws op tv en in de krant word ik niet echt blij, jullie?… De stroom aan nare berichten is ronduit deprimerend. Dus is het ook hier gepast om gezonde keuzes te maken. Als je merkt dat het ‘c-woord’ je angstig maakt, verdrietig of misschien wel boos, beperk dan je nieuwsconsumptie. Waarom dat zo belangrijk is? In een negatieve bui ben je sterker geneigd om troostvoedsel te verzamelen in je supermarktkar. Als we onszelf opgewekt en sterk voelen, is de verleiding veel beter te weerstaan. Overigens is een pluspunt van de maatregelen dat we de komende tijd verlost zijn van feestjes, dinertjes en andere sociale activiteiten die met eten gepaard gaan. Heel belangrijk is het om op andere manieren tóch te blijven genieten. Van een prachtige herfstwandeling bijvoorbeeld. Goed voor een portie beweging, frisse lucht en vitamine D van de zon die altijd schijnt (ook als je haar niet ziet).
Zorg goed voor jezelf en geniet!
Annuska
Zo waar❤️
bedankt lieve Collega
Heel herkenbaar. Ook ik had kleding in maten L Xl en XXL, van de grootste maten heb ik afscheid genomen. Daar wil ik nooit meer in komen. Nu heb ik maat L, en het streven is om er nog wat af te krijgen maar ik ben al heel blij dat het nu al bijna twee jaar stabiel is. Door gewoon zoveel mogelijk op de EGA manier te eten.
En ik voel me er veel beter bij.
Ja fantastisch dit nu zit ik ook met dit effe kop laten hangen maar ga helemaal terug naar EGA manier voeden hoef maar 5kg dan is prima voor mij en boel me dan ook uitstekend dus dit lukt mij ook omdat ik jaar geleden van EGA gehoord heb e n dit doen altyd goed voor je lichaam zo super ben er blij mee dank je wel voor t delen
Ook ik heb nog steeds verschillende maten in de kast. Totdat maat 44 voor mij toch echt wel de grootste mocht zijn. Toen ik daar steeds strakker in kwam te zitten en ik in de avond met mijn knoop los en rits open op de bank lag was het genoeg . Op moederdag heb ik besloten dat het roer om moest. Het is me gelukt. 15 kilo lichter en veel lekkerder eten. Besteed er tegenwoordig veel meer tijd aan en vind het ook echt leuk om te doen. Gelukkig krijgen we via social media vele EGA tips en ben daar reuze blij mee. Dank je wel voor je inspirerende blogs waar ik wekelijks naar uitkijk.
Warme herfstgroet, Jeannette
Hoi Jeannette, bedankt voor je reactie en jij bent het prefecte voorbeeld als de wil er is je tot alles in staat bent
Liefs Annuska
Hoi Anneke
graag gedaan en door jullie mijn leven te delen en herkenbaar is word het bij jezelf bewust gemaakt
bedankt voor je reactie ook die helpen mensen weer groetjes Annuska
Natuurlijk is dit bij mij ook heel herkenbaar, bij mij lukt het effe allemaal niet. Ik heb dus kleding in de kast hangen (Nog nieuwe kleding zelfs) waar ik niet in pas. Ik hoop alleen weer een keer die dag mee te maken dat ik het aan kan. Waarom het me nu allemaal niet lukt? Geen idee…. ik mis de puf denk ik. Of het knopje of hoe je het noemen wil.
Heel herkenbaar
Annuska wat een mooi puur eerlijk verhaal is dit weer en heel erg herkenbaar. Hier stond ik ook zo voor de kledingkast, grote maten waarvan ik het meeste wat ik aanhad niet eens mooi vond, maar goed het paste en het kon er mee door daar was alles mee gezegd. Hoe anders is dat nu na de vele kilo’s die ik verloren ben en van de grootste maat naar de bijna kleinste maat ben gegaan. Ik koop echt alleen maar kleding dat ik nu echt leuk vind, het staat mooier, ik voel me zelfverzekerder, krachtiger en ook op persoonlijk vlak blijf ik mezelf ondekken, durf ik mezelf steeds meer te laten zien en horen en dat kost soms inderdaad bloed zweet en tranen. Het pad wat ik bewandel met afvallen voegt zoveel meer toe als alleen afvallen. Ik durf mezelf in ‘alles meer te laten zien!!! En dat voelt al zooo goed. De weg naar het succes is al zo mooi!
Wauw Heidi wat een transformatie en de kracht die jou woorden uitstralen en het is een feestje jou te mogen begeleiden.
Liefs van een Trotse cursusleidster
Als ik je verhaal lees en jou dan in de cursus hoor spreken dan zie ik twee verschillende vrouwen.
Ik zie daar een sterke vrouw en zo fijn dat je andere nu kunt helpen.
Ook ik blijf je volgen dat blijft nodig.
Hoi Wilhelmien,
Nee geen twee verschillende vrouwen maar een vrouw die veel heeft mogen leren en dat NU door mag geven en daar dankbaar voor is
Bedankt voor je reactie
Liefs Annuska